Dzień 1
Data: 1 marca 2019
Rzeka: Wda na odcinku Szlaga – Błędno
Dystans: 16,9 km
Uczestnicy: Szymon, Ogórek, Wtopa, Karolinka, Madzia, Konrad, Pestka
Temperatura odczuwalna: -0,6 st.C
“Gdy cię złoszczą śniegu braki, zamień narty na kajaki…”
Jak co roku silna reprezentacja Habazi odpowiedziała na zaproszenie KTW Celuloza Świecie i wybrała się na dłuższy weekend w urocze Bory Tucholskie, do Tlenia, na XXIII Ogólnopolski Zimowy Spływ Kajakowy “Wda 2019” im. Bolesława Białkowskiego.
Spływ ten jest piękną tradycją integrującą przeróżne środowiska wodniackie z całej Polski, ale również zupełnie uczciwą rozgrzewką dla tych, co jak ja troszkę przespali Akcję Zima.
Dzień zaczęliśmy umiarkowanie wcześnie lub raczej zupełnie późno (zależy jak mierzyć, bo między tymi co ostatni poszli spać, a tymi co pierwsi wstali jakoś nie było dużej różnicy). Wszystko zaczęło się od oficjalnego otwarcia przez organizatorów, ostatnich dylematów w co się ubrać (prawie lato) i co ze sobą zabrać na wodę (wszystko!) i już koło godziny 10 udaliśmy się do autokarów, które zawiozły nas na start pierwszego odcinka.
Spływ zaczęliśmy w całkiem sporym tłumie na rzece, ale w pięknych promieniach słońca. Skoro dolina Wdy jest tak piękna na przedwiośniu, to w pełni sezonu słusznie ściąga tłumy kajakarzy.
W miarę upływu wody pod wiosłem spływ nam się rozciągał, można było spędzić długie minuty prawie sam na sam z przyrodą między kolejnymi zakolami rzeki. Na odcinku od Szlago do Błędna Wda robi śmieszną rzecz:
I my to płynęliśmy 😉
W międzyczasie zmieniła nam się pogoda, mieliśmy nawet trochę zimy w postaci śniegu, ale raczej wszystko w marcowych garncowych standardach. Nasza drużyna płynęła trochę z przodu, trochę w środku. Konrad zaczął na samym końcu, ale morskim kajakiem szybko wszystkich wyminął, również zieloną latarnię.
Dla mnie dużą wartością dodaną tej imprezy jest możliwość pływania z asami polskiej turystyki kajakowej – wciąż aktywnymi seniorami, z uśmiechem wyprzedzających nasze małe łódki w wyścigówkach na wiosłach łyżkach. Jak na nich patrzę, to po cichu marzę, że ja też tak dam radę za 50 lat. Oby klimat rzekom i lasom sprzyjał!
Ostatecznie wszyscy szczęśliwie dopłynęli i tylko z 1,5 godziny czekaliśmy w autokarze na ostatnie osady. Po przyjeździe do ośrodka był pyszny obiad, potem dziewczyny wybrały się do SPA, a dalsza część wieczoru to już tradycyjne gry i zabawy.
by Karolinka
Dzień 2
Data: 2 marca 2019
Rzeka: Wda na odcinku Błędno – Czarna Woda
Dystans: 12 km
Uczestnicy: Szymon, Ogórek, Wtopa, Karolinka, Madzia, Konrad, Pestka
Temperatura odczuwalna: -4,2 st.C
Nieco zmęczeni i niewyspani po wrażeniach dnia poprzedniego, dzień drugi rozpoczęliśmy od wspólnego śniadanka (zostało nawet jeszcze kilka pączków po tłustym czwartku). Byliśmy nieco rozczarowani faktem, że drugiego dnia nie ma już konieczności ponownej weryfikacji uczestników spływu, którą tak bardzo lubimy. Podczas weryfikacji na Ogólnopolskim Zimowym Spływie na Wdzie można podpisać regulamin spływu, zapoznać się z 4 załącznikami do regulaminu, pobrać karteczki na podstawie których dostaje się obiad (na kartki), odebrać karty do głosowania w konkursie fotograficznym, który potem się nie odbywa, dostać zalaminowany numer startowy oraz gadżet! ze spływu (w tym roku była to niezniszczalna torba materiałowa i bidon). Niestety okazuje się, że taka weryfikacja odbywa się tylko raz podczas całego spływu zimowego (tak samo zresztą jak uroczyste otwarcie i zamknięcie spływu). Niektórzy zawiedzeni brakiem drugiej weryfikacji uczestników postanowili w ramach rekompensaty jeszcze raz przeczytać regulamin spływu i jego cztery załączniki.
Po porannych emocjach pojechaliśmy autokarem na kolejny etap spływu. Piękno rzeki wprawiło nas w zachwyt, ale nie traciliśmy czujności przed wyścigiem kajakowym, który tradycyjnie odbywa się drugiego dnia na odcinku 3,3 km. Podczas samej rywalizacji każdy dał z siebie tyle ile chciał, ku chwale drużyny i dla własnej satysfakcji. Niektórzy płynęli wolmo, inni szypko, ale nikt nie płynął w ogóle. Za to Pestka uplasowała się na podium, bo tego roku postanowiła dać z siebie tyle, ile fabryka dała. Niestety organizatorzy postanowili zdyskwalifikować naszą reprezentantkę z powodu braku kamizelki, co było niezgodne z czytanym przez nas rano, a podpisanym dnia poprzedniego na weryfikacji, regulaminem spływu (tak samo zresztą jak spożywanie alkoholu na wodzie).
Na mecie ci, co nie mają litości dla świnek wciągnęli kiełbaskę popijając ją herbatą, reszta obeszła się smakiem. Potem Wtopa biegusiem wróciła do ośrodka, a my przyjechaliśmy autokarem. Po obiadku na kartki pograliśmy w nową grę na rzucanie i liczenie. Pestka i zaprzyjaźniony reprezentant klubu Morzkulc – Sławcio, zachwycili nas swoją wolą rywalizacji, zdolnością szybkiego liczenia w pamięci i precyzją rzutów. Zadowoleni z siebie i najedzeni oddaliśmy się sobotniej imprezie.
by Ogórek
Dzień 3
Data: 3 marca 2019
Rzeka: Wda na odcinku Czarna Woda – Tleń
Dystans: 9 km
Uczestnicy: Ogórek, Wtopa, Karolinka, Madzia, Pestka, Szymon i Konrad i Sławcio
Temperatura odczuwalna: -2,4 st.C.
Uszkodzonych Skod: 1 szt.
Dawno, dawno temu, bo dwa tygodnie temu, za siedmioma górami, za siedmioma lasami i rzekami i trzystu dwudziestoma siedmioma kilometrami, w znanym i lubianym Tleniu, spotkało się rano sześciu Habazi, jeden Morzkulc i jedna Pestka, żeby po raz trzeci w ten piękny przedłużony weekend spłynąć ostatni etap Zimowej Wdy.
Etap może nie najdłuższy, ale bardzo urokliwy i w sam raz na niedzielne zakończenie trzydniowego pływanka i szybki powrót do domu.
Zeszliśmy na wodę przy promykach przebijającego się słoneczka, “podbiliśmy karty” u sędziego na starcie odcinka i w drogę.
Płynęło się bardzo sprawnie, woda stawiała opór tylko pod piórem, więc po czterdziestu sześciu minutach i dwudziestu sekundach byłem na mecie. Niestety malowniczy opis rzeki znam tylko z ustnego przekazu pozostałych uczestników, bo nie było czasu na zwiedzanie i podziwianie 😛
Kiedy cała nasza ekipa zameldowała się na mecie, załadowaliśmy kajaki na dachy i ruszyliśmy na obiad i uroczyste zakończenie spływu.
Rywalizację zakończyliśmy w tym roku na drugim miejscu w klasyfikacji drużynowej.
Było wspaniale. Pewnie jeszcze wielokrotnie tam wrócimy – w kamizelkach 😀
by Konrad
Foty: Magda, Karolinka, Konrad
